Stress aanpakken

Je hebt vertrouwen in jezelf en kunt flexibel omgaan met onverwachte situaties. Je geniet van je kinderen en neemt de tijd om echt naar hen te luisteren.

Hoe herken je dit bij jezelf?

• Je hebt vertrouwen in jezelf. Je bent mild voor jezelf en je kinderen. Je relativeert. 
• Je kunt helder nadenken en flexibel omgaan met onverwachte situaties. 
• Je hebt zicht op hoe jij je voelt en hoe je kinderen zich voelen. 
• Je kunt de situatie aan. Je voelt je gesteund. 
• Je neemt de tijd om echt naar je kinderen te kijken en te luisteren.
• Je kunt genieten van interacties met je kinderen. 
• Je kunt zorgzaam en respectvol inspelen op wat je kinderen nodig hebben. 

Hoe herken je deze situatie bij een ouder?

Je ziet dat het de ouder lukt om voor de jonge kinderen te zorgen: alle ballen in de lucht houden, inspelen op wat de kinderen nodig hebben, de situatie de baas kunnen …

Je bent prikkelbaar en hebt moeite om tot rust te komen. Daardoor vind je het soms lastig om met de kinderen bezig te zijn.

Hoe herken je dit bij jezelf?

• Je hebt een kort lontje. Je bent gevoelig, prikkelbaar en sneller boos. 
• Je hebt af en toe een soort mist in je hoofd die het moeilijk maakt om je te concentreren.
• Je hebt nu geen energie om het aan te pakken. Soms laat je het gewoon gebeuren. 
• Je hebt moeite om rustig te zijn of te worden. Je moet regelmatig zuchten.
• Het lukt je niet alleen. Je voelt je soms eenzaam. 
• Je hoort jezelf soms slecht spreken of denken over jezelf of over je kinderen. 
• Je merkt dat je te weinig tijd neemt om naar je kinderen te kijken en te luisteren.
• Je wordt onrustig als je met je kinderen bezig bent. 
• Het lukt je soms niet om in te spelen op wat je kinderen nodig hebben. Je weet vaak niet wat je moet doen.

Hoe herken je deze situatie bij een ouder?

Je ziet je dat het voor de ouder soms lastig of vermoeiend is om voor de jonge kinderen te zorgen. Je merkt prikkelbaarheid, vermoeidheid, onrust …

Je hebt het niet meer in de hand. Je hebt geen energie en voelt je eenzaam. Je luistert niet meer naar je kinderen. Het liefst zou je willen weglopen.

Hoe herken je dit bij jezelf?

• Je hebt het niet meer in de hand. Elke prikkel is er een te veel. 
• Je hart raast in je borstkas en je ademhaling is gejaagd.
• Je bent bang om de controle te verliezen in het bijzijn van je kinderen.
• Je wil weglopen en verdwijnen uit de situatie.
• Je kunt niet meer helder nadenken en weet niet wat je moet doen.
• Je hebt geen energie om iets te doen. Je laat het gebeuren. Je reageert niet. 
• Je voelt je eenzaam en geïsoleerd. Je hebt het gevoel dat je er alleen voor staat. 
• Je weet niet wie je kan helpen. Je voelt je niet gesteund. 
• Je voelt dat iemand het nu van je moet overnemen. 
• De verbinding met je kinderen is weg. 
• Je bent niet meer met je kinderen bezig en speelt niet in op wat ze nodig hebben.
• Je hoort jezelf continu slecht spreken over jezelf en over je kinderen. 
• Je interpreteert de intenties van je kinderen als bewust en negatief. Ze doen dit om je te saboteren en je voor schut te zetten bij anderen. 

Wat als je als ouder de controle tracht te verliezen?

Het is misschien al gebeurd dat je je kind een tik gaf of harder hebt aangepakt dan je wilde. En dat je dit deed op een moment dat je moe was of geen uitweg zag, je zelfcontrole verloor. Kinderen kunnen je immers voor een echte uitdaging stellen. Lees meer over het effect van slaan of ruw behandelen op kinderen en wat je kunt doen als je de controle dreigt te verliezen.

Hoe herken je deze situatie bij een ouder?

Je ziet dat het niet meer lukt om voor de jonge kinderen te zorgen. Je merkt dat de ouder het niet meer in de hand heeft, een gejaagde ademhaling heeft, geen energie meer heeft om iets te doen, niet meer inspeelt op wat de kinderen nodig hebben …