Wie is Cindy?
- Werkt sinds de zomer van 2023 als jeugdhulpregisseur bij de afdeling Continuïteit en toegang Antwerpen
- 42 jaar
- Is in haar vrije tijd in de natuur te vinden, op reis (samen of alleen) en knapt soms een meubel van de rommelmarkt op
“Ik heb altijd kinderen ontvangen in de leefgroep, als begeleider in een jeugdhulpvoorziening voor kinderen die geplaatst zijn door een jeugdrechter na een verontrustende situatie thuis. Hoe die kinderen daar terechtkwamen, dat wist ik eigenlijk niet. Ik vind het heel interessant om nu de andere kant te zien, vóór een kind naar een voorziening gaat. We zijn echt bezig met de vraag: hoe kunnen we kinderen zo lang mogelijk thuis laten wonen? Die bekende context behouden, vind ik belangrijk, samen met gepaste hulp bieden zodat een kind wel kan wiebelen, maar niet vallen.”
Wat houdt je job precies in?
“Als jeugdhulpregisseur beheren we een aantal dossiers en lossen we crisissen op. Als het heel erg misloopt met een jongere kan een voorziening contact met ons opnemen. Ik ga dan via de Sociale Kaart - dus heel het hulpverleningsnetwerk in Vlaanderen - op zoek naar gepaste hulp op een andere plek. Maar ik praat ook met de voorziening om eventueel een oplossing te vinden waardoor de jongere toch nog kan blijven. Ik kan heel veel zelf ondernemen om ervoor te zorgen dat een jongere niet van plek naar plek moet gaan. Vroeger waren er jongeren die een hele ronde door Vlaanderen deden, van de ene voorziening naar de andere en dat willen we echt vermijden.”
“Door mijn ervaring als begeleider weet ik ook dat een voorziening echt alles heeft gegeven, voor die aangeeft dat de begeleiding van een jongere stopt. Daar gaat heel veel aan vooraf en een voorziening trekt niet zomaar zijn handen weg van een jongere. Ik hoop dus dat ik door mijn vorige job zal kunnen doorgronden wat een voorziening eigenlijk écht zegt als ze komt aankloppen.”
Waarom heb je gesolliciteerd? Wat heeft je overtuigd?
“Ik ben niet over een nacht ijs gegaan door voor een nieuwe job te kiezen. Ik hield van de leefgroepen, was graag begeleider en vond in shiften werken geweldig. Maar het werd fysiek en emotioneel te zwaar. Ik hoop echt dat er de komende jaren verbetering komt voor iedereen in de jeugdhulp.”
“Voor ik de beslissing nam, vroeg ik aan een vriendin - die al lang in de jeugdhulp werkt - om me een ruimer beeld te geven. Ze vertelde me dat er nog een functie vrij was als jeugdhulpregisseur. Ik dacht dat de kantooruren eigenlijk niets voor mij waren. Ik ben toen op reis vertrokken om te kunnen beslissen, en toen ik de vacature las, gaf dat een klik.”
“Ik kon mijn ervaring meenemen en iets totaal anders doen, maar toch op dezelfde lijn blijven. Het sprak me ook heel erg aan dat ik nu aan meer kinderen hulp zou kunnen bieden. Het was mijn eerste sollicitatie sinds jaren en ik werd onmiddellijk aangenomen. (lacht)”
Wat heeft je al verrast?
“Ik werkte vroeger in een duidelijke vaste structuur. Nu weet ik vaak niet wat er op me afkomt via mail en telefoon, want er is altijd wel ergens een crisis. Mijn agenda beheren, daar bots ik wel op. Voor mij is zo goed als elke situatie prioritair, dus het duurt wel even voor ik daar goed mee leer omgaan.”
“Gelukkig wordt er op het werk zorg voor ons gedragen. Mijn collega’s springen bij als het nodig is en we kunnen ons hart luchten bij elkaar. Soms moet je even boos kunnen worden op de wereld, en dan weer verder gaan.”
“Ik ben wel heel hard verrast hoe breed de hulpverlening is. Ongelooflijk wat er allemaal bestaat, ook al zijn de wachtlijsten lang. Toch ben ik ontzettend blij dat er zoveel mogelijk is.”
