In oktober 2022 start Anzhela als huisarts in opleiding (HAIO). Ze is heel enthousiast over dit avontuur. “Ik was enorm verbaasd om te zien wat er allemaal bevraagd, gecheckt en uitgevoerd wordt tijdens een consult van Kind en Gezin. Ik heb het tempo kunnen opbouwen door met een goed stramien per leeftijd te werken. Deze ervaring zal ik zeker kunnen gebruiken als HAIO.”
Anzhela vond de job via een vriendin en studiegenoot. “We zochten beiden een zomerjob. Ze vertelde me dat ze ging solliciteren bij Opgroeien en wat de functie inhield. Het idee van tijdens de zomer al als arts van start te gaan met een mooie vergoeding klonk zeer aantrekkelijk, dus heb ik ook mijn sollicitatie verstuurd."
Aan de slag in het consultatiebureau
“Ik was enorm verbaasd om te zien wat er allemaal bevraagd, gecheckt en uitgevoerd wordt tijdens een consult van Kind en Gezin. Ik moet zeggen dat ik niet zonder paniek ben gestart. (lacht) Ik kreeg een korte opleiding en deed twee zittingen met een mentorarts: de eerste keer keek ik toe, de tweede voerde ik uit. De arts gaf mij nadien feedback en daar leerde ik veel uit. Zij gaf me ook haar telefoonnummer en ik mag haar altijd storen met vragen."
"De eerste consultaties die ik alleen uitvoerde, was het uiteraard zoeken. Ik was het niet gewoon om met kinderen te werken, maar het lukt me beter en beter. Ik begin het echt leuk te vinden en de kinderen ook, denk ik. De consultaties verlopen alleszins heel aangenaam en met veel gelach. Ik hou de prikjes voor het einde, dat maakt het verloop van het consult rustiger.”
“Per leeftijdsgroep heb ik alle aandachtspunten gebundeld in een overzicht op mijn tablet, zodat ik vóór het consult daar even door kan gaan en weet dat ik niets vergeet. Mirage - het registratiesysteem - helpt om dat stramien op te bouwen, maar in het begin moest het voor mij wel wat meer gekaderd worden. Ik had schrik om fouten te maken. Dankzij de hulp van de verpleegkundigen voel ik me zekerder. De verpleegkundigen in de verschillende teams waar ik werk, zijn awesome, altijd vriendelijk. De vrijwilligers verzorgen me ook heel goed. Ik zit nog niet neer of ik krijg al een koffie met een koekje.”
Soms loopt een consult wel eens uit. "Als ouders veel vragen hebben of als ik hen moet doorverwijzen, neem ik wat meer tijd. De meeste kinderen zijn gelukkig oké, maar elke consultatie is er toch wel minstens een kind waar ik me zorgen over maak: het gewicht dat te ver buiten de standaard ligt, een ruis op het hart ... Om die boodschap over te brengen, probeer ik me in te beelden hoe ik die boodschap zelf het liefst zou willen horen. Regelmatig moeten we voor niet-preventieve taken ook naar de huis- of kinderarts doorverwijzen.”
Evaluatie van de ondersteuningsnood van de zorgtoeslag
“Naast het consultatiebureau-werk, ben ik ook aan de slag voor de evaluatie van de ondersteuningsnood voor de zorgtoeslag. Als zomerarts stel ik de ondersteuningsnood vast bij kinderen voor wie de ouders een zorgtoeslag aanvragen. Op basis van mijn vaststellingen bepaalt de uitbetaler van het Groeipakket of het kind recht heeft op een zorgtoeslag, voor welke periode en welk bedrag. Daarvoor kregen we een aparte opleiding. Ik vond het evalueren op zich best wel heftig in het begin. Ik noteer per dossier mijn gedachtegang om er bij problemen of vragen naar terug te kunnen grijpen. Naargelang je dezelfde situaties terugziet, ontwikkel je wel inzicht en gaat het steeds vlotter. Toch overval ik collega's nog met heel vragen. (lacht) Ik sta er dus zeker niet alleen voor. Ik vind het heel handig dat ik dat ik de momenten waarop ik dossierwerk doe zelf mag inplannen, die vrijheid vind ik heel aangenaam.”
Anzhela heeft een relatief recente migratievoorgeschiedenis. "Ik ben zelf in 2012 naar België verhuisd. Ik kende de taal en het systeem helemaal niet. In het begin was ik zelfs illegaal in dit land. Het is soms moeilijk te beseffen wat mij allemaal overkomt."
"Ik had nooit durven dromen dat ik in de geneeskunde zou binnenraken. Ik spreek vijf talen, met een flink accent in het Frans (lacht), maar dat maakt mijn patiënten aan het lachen. Ooit wil ik doctoreren en aan universiteiten doceren. De ene helft van mijn familie is leerkracht van generatie op generatie, dus het zit alvast in mijn bloed.”
