Elk gezinslid zal wat er zich afspeelt ervaren op zijn of haar eigen manier en zal eigen manieren hebben om hiermee om te gaan. Het is belangrijk dat de gezinsleden op de hoogte zijn van de copingmechanismen die ze zelf, vaak onbewust, hanteren, én die van hun gezinsleden. Alleen zo zullen gezinsleden rekening kunnen houden met elkaar en elkaar hierin kunnen ondersteunen.
Belangrijk is ook dat er een open klimaat gecreëerd wordt binnen het gezin om over de zelfmoord(gedachten of –poging) te praten met elkaar. Begeleid hen hier in, vertrek van hoe ze nu reeds communiceren over gevoelige onderwerpen of moeilijke gebeurtenissen en probeer van daaruit openheid en een veilige omgeving te creëren om ook dit onderwerp bespreekbaar te maken. Probeer er mee voor te zorgen dat de gezinsleden bij elkaar terecht kunnen op momenten dat ze het moeilijk hebben.
Bij acute zelfmoordgedachten of na een recente zelfmoordpoging is het belangrijk om ook aandacht te hebben voor de fysieke veiligheid van de thuisomgeving. Bespreek met het gezin hoe ervoor gezorgd kan worden dat er zo weinig mogelijk suïcidemiddelen aanwezig zijn (bv. opbergen of in bewaring geven van medicatie en wapens). Zorg ook dat het gezin voorbereid is op een eventuele suïcidale crisis. Het samen opstellen van een safety plan kan hierbij helpen.
Ga ten rade bij eventuele andere betrokken hulpverleners (bv. huisarts, CLB, psycholoog, …). Samen weet en bereik je meer dan alleen. Verwijs door naar meer gespecialiseerde hulpverlening wanneer je het gevoel hebt dat het gezin meer ondersteuning nodig heeft dan jij kan bieden. Baken je eigen grenzen af en zorg ook voor jezelf.
