Informatie die verkregen werd n.a.v. de hulpverlening of gezondheidszorg, moet geheimgehouden worden wanneer deze vertrouwelijk is.
Informatie is vertrouwelijk wanneer:
- ze betrekking heeft op de privésfeer van de betrokkene
- de betrokkene ze zelf als vertrouwelijk beschouwt.
De geheimhoudingsplicht slaat niet enkel op alles wat verteld wordt door de cliënt, maar ook op alles wat vastgesteld kan worden, zoals bv.:
- gedragingen en gewoonten
- fysieke kenmerken
Ook informatie over derden valt onder het beroepsgeheim.
In praktijk valt bijna alle persoonlijke informatie onder het beroepsgeheim.
Opgelet!
Ook het louter 'bevestigen' van een feit, zoals of iemand een cliënt is of gekend is bij een hulpverlener, kan een inbreuk op het beroepsgeheim zijn. Ook de identiteit van een persoon en of deze al dan niet gebruik maakt van hulp is geheime informatie. Onder bepaalde voorwaarden, zoals bij een acute gevaarsituatie, kan het echter gerechtvaardigd zijn deze informatie te delen.
Anoniem informatie delen doe je enkel om het traject dat je met je cliënt gaat te optimaliseren (bijsturen eigen handelen, advies vragen), niet om samen een hulpverleningstraject op te zetten. Deze geanonimiseerde informatie valt niet onder het beroepsgeheim indien uit deze informatie niet afgeleid kan worden over wie het gaat.
