Ten gevolge van maatschappelijke veranderingen nemen vaders actiever deel aan de zorg voor kinderen dan vroeger. In dit artikel stellen we een contextafhankelijk biogedragsmodel van het ontluikend vaderschap voor, waarin socioculturele, gedragsmatige en neurale factoren ontstaan en met elkaar in interactie gaan gedurende de eerste 1000 dagen.
De geboorte van een eerste kind maakt een man tot vader. Dit is een kritische periode in zijn leven, en een zachtere overgang voorspelt een grotere betrokkenheid van vaders in de volgende jaren. Een focus op prenataal en vroeg postnataal vaderschap kan het pad effenen om interventies te ontwikkelen die vaders effectief kunnen ondersteunen tijdens de zwangerschap en de eerste levensjaren van het kind.