Een terugblik op het innovatieve project “Back to basics” in residentiële jeugdzorg.
In de integrale jeugdhulp en in de bijzondere jeugdzorg in het bijzonder, hebben we veel fantastische hulpverleners die zoekende zijn hoe we de beste hulp op maat voor een jongere en zijn context kunnen organiseren zodanig dat onze jongeren op de best mogelijke manier kunnen opgroeien en ontwikkelen. Het liefste laten we jongeren thuis wonen en pakken we de problemen ter plaatse aan. Een kind hoort bij zijn ouders, in zijn natuurlijke habitat. Daarover kunnen we niet anders dan het allemaal eens zijn. Het belang hiervan moet dan ook in dit verhaal onderstreept worden en het moet ten allen tijde ons streefdoel blijven om kinderen bij hun ouders te laten opgroeien en ontwikkelen.
Niettemin zien we dat het voor een bepaalde groep jongeren niet altijd veilig genoeg is om thuis te verblijven. Ouders, jongere of de maatschappij geven aan dat het allemaal even niet meer lukt en vertrouwen het kind toe aan de module verblijf, bvb. in bijzondere jeugdzorg. Op dat moment wil dit zeggen dat een jongere weggetrokken wordt van zijn ouders en zijn natuurlijke habitat om op te groeien en te ontwikkelen tussen tien andere jongeren met een rugzak aan negatieve ervaringen. Een heel ingrijpende maatregel.
Het is dan ook onze plicht om te blijven zoeken hoe we deze jongeren zo normaal mogelijk kunnen laten opgroeien en ontwikkelen in het bijzondere kader van de leefgroep; hoe gekwetst of beschadigd deze kinderen soms ook zijn. Dit was het allereerste uitgangspunt van het project “back to basics”.
Het artikel is ook terug te vinden via de link: Documenten AWL | VOT Jeugdhulp