Dit artikel analyseert de manier waarop de buurt als gebouwde, gedeelde en geleefde omgeving tussenkomt in alledaagse socialisatieprocessen en zo mee vorm geeft aan de verhouding tussen individu en samenleving. Er wordt gebruik gemaakt van kwalitatief onderzoeksmateriaal dat werd verzameld in drie Gentse wijken in het kader van een doctoraatsstudie naar de sociaalpedagogische betekenis van de woonomgeving.
De onderzoeksresultaten worden besproken in het licht van de stelling dat de buurt een drager is van maatschappelijke ontwikkelingen en betekenissen en dat buurtgerichte interventies niet enkel moeten geanalyseerd worden op de vraag wat werkt in welke context, maar ook op de vraag naar welke grondslagen aan de basis liggen van buurtgerichte interventies en tot welke invulling van stedelijk samenleven deze bijdragen.