Ervaringen uit het werkveld

• Een onevenwicht en/of diversiteit in de groep ouders heeft een effect. Belangrijk om dit te onderkennen én te kaderen naar ouders toe.
• Als begeleider kan je een grote druk ervaren om netwerk op te bouwen waar alle ouders in thuis zijn
• Linken leggen tussen verschillende ouders doe je best in kleine stapjes, verbinding via de kinderen.
• Specifieke activiteiten om vaders aan te trekken kunnen werken. Vaders geven aan dat ze een activiteit laagdrempeliger vinden dan vrij komen spelen

• Het organiseren van een activiteit is vaak een goede manier om mensen aan te trekken.
• Bij een activiteit is het een aandachtspunt om als begeleider de rol van de ouder niet over te nemen. Activiteiten moeten zich richten op ouder én kind.
• Evenwicht tussen activiteit aanbieden en binnenloopmomenten is niet gemakkelijk. Je creëert al snel bepaalde verwachtingen.
• Niet elk initiatief biedt activiteiten aan.

• Het bevragen van ouders is niet evident, gezien de vrijblijvendheid van de werking. 
• Hier creatief mee omgaan loont: bv. bevraging via logboek, via de vrijwilligers, in de vorm van het plannen van een activiteit,...

• Heb je afspraken en regels nodig om kwaliteitsvol ontmoeten te garanderen?
• In de praktijk blijken alle initiatieven hier anders mee om te gaan.
• Waar regels en afspraken zijn, worden deze doorgaans bij een eerste bezoek met de begeleider doorgenomen.
• Ouders blijven zelf verantwoordelijk, ook voor het nakomen van afspraken.
• Duidelijke regels kunnen een houvast zijn als begeleider en als ouder.
• Initiatieven zonder regels, bekijken in de ruimte zelf wat er nodig is om eventueel bij te sturen. Dit wordt ook van de ouders verwacht.

Hoe kan je de ruimte zo inrichten dat ze kwaliteitsvolle ontmoeting bevordert? Enkele ideeën:

• Koffie is de ideale "verbinder"!
• enkel tafels op kinderhoogte
• enkel kleine stoeltjes gebruiken bevordert de communicatie tussen kind/ouders/begeleider
• hoe creëer je een bepaalde sfeer door je inrichting?
• stoelen in een maanvorm

• De begeleider is er om iedereen welkom te heten en de ontmoeting te faciliteren.
• Er wordt geen advies of inbreng verwacht van de begeleider, wat niet gemakkelijk is voor ouders én begeleiders. Als ouders een vraag hebben, worden andere ouders betrokken om een antwoord te zoeken. Wanneer een kind moeilijk gedrag stelt, wordt van de ouder verwacht hier zelf op te reageren, in tweede instantie kunnen ook andere ouders reageren en pas in bepaalde situaties zal de begeleider zelf reageren naar het kind toe (bv bij gevaar).
• Begeleider zijn is een voortdurende evenwichtsoefening tussen nabijheid en afstand.

Veel Huizen van het Kind werken samen met vrijwilligers. Hoe kan je een motiverende vrijwilligersvriendelijke context creëren en hoe zorg je voor een vlotte samenwerking tussen beroepskrachten en vrijwilligers. Enkele ideeën...

• Als je op zoek gaat naar vrijwilligers, is het helpend om in je communicatie een overzicht op te nemen van alle mogelijke taken voor de vrijwilligers. Vergeet de sociale media zeker niet.
• Een concreet iets, trekt gemakkelijker mensen aan, bv. een ruilwinkel.
• Voor de start is er steeds een gesprek met een kandidaat-vrijwilliger om samen te bekijken welk soort werk hem of haar zal liggen. Als je vreest dat iemand ongeschikt is, kan je altijd een proefperiode voorstellen.
• Maak een overeenkomst op met je vrijwilligers, zodat wederzijdse verwachtingen duidelijk zijn.
• Met het vergoeden van vrijwilligers wordt heel verschillend omgegaan,  vaak ook in functie van wat een vrijwilliger opneemt. Dit kan gaan van geen vergoeding, over het aanbieden van een maaltijd, tot een vrijwilligersvergoeding.
• Coach en motiveer je vrijwilligers door voldoende aandacht, feedback, gesprek, vorming,...
• Veel geduld en open gesprekken zijn onontbeerlijk...